Για την ποιητική συλλογή της Μυρσίνης Γκανά Τα πέρα μέρη, εκδ. Μελάνι

Ποιος είπε ότι ο δημιουργός οφείλει να είναι δυστυχισμένος για να καταφέρει να βυθιστεί στα έγκατα της ανθρώπινης κατάστασης; 

Η Δεύτερη γραφή του Κυριάκου Σταμέλου, η πιο ιδιότυπη ποιητική συλλογή της νεοελληνικής λογοτεχνίας

Για το μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Μαλούφ «Λύτρα», στο οποίο ο συγγραφέας επαναδιαπραγματεύεται το συγκλονιστικότερο επεισόδιο της Ιλιάδας, τη νυχτερινή επίσκεψη του Πρίαμου στον Αχιλλέα

Δύο πρόσωπα: ο ένας πίνει, ρωτάει, εξηγεί, διαπραγματεύεται. Ο άλλος, ανυποχώρητος, έχει τον τελευταίο λόγο.

Ένα κείμενο για τον Γιάννη Βαρβέρη στο οποίο η λέξη «θάνατος» αναφέρεται δεκαπέντε φορές

«Πελιδνά άμεμπτος, θλιβερά σεβαστός, αθεράπευτα μόνος», είναι ο Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς του Χέρμαν Μέλβιλ.

«Δεν αποκοιμούμαι ποτέ χωρίς ν’ αναγνώσω. Εάν πέπρωται να χάσω το φως των οφθαλμών, ας έχω τουλάχιστον την παρηγορίαν ότι τους εχρησιμοποίησα»