Ο συγγραφέας ασκεί μια παράξενη βία πάνω στον ίδιο και στους δικούς του
Για το μυθιστόρημα της Claude Pujade Renaud «Αγαπημένοι απόντες», εκδόσεις Μελάνι
Advertisements
Όλα τα πρόσωπα που υπήρξαν είναι ένα [Ντίνος Σιώτης]
Για την ποιητική συλλογή του Ντίνου Σιώτη «Μάρθα, Μάρθα», εκδ. Γαβριηλίδης
Να ζεις σαν κάποιος που θέλει να είναι Σωκράτης [Επίκτητος]
Πώς ο άνθρωπος γίνεται ελεύθερος και ευτυχισμένος, κατά τον Επίκτητο
Από τα αγγεία των αρχαίων Ελλήνων στο Λος Άντζελες του Ρέιμοντ Τσάντλερ
Ξεφυλλίζοντας τα πιο αγαπημένα μου βιβλία με εικόνες
Φίλιπ Μάρλοου: Το πρώτο ήσυχο ποτό της βραδιάς
Φίλιπ Μάρλοου: Μου αρέσει το ποτό, οι γυναίκες, το σκάκι και μερικά άλλα πράγματα, 2
Απέναντι στον φασισμό [Rob Riemen]
Για το δοκίμιο του Rob Riemen «Η αέναη επιστροφή του φασισμού», μτφ. Αλεξάνδρα Ζώη, εκδ. Πατάκη
Φίλιπ Μάρλοου: Πολύ ευγενικό εκ μέρους του
Φίλιπ Μάρλοου: Μου αρέσει το ποτό, οι γυναίκες, το σκάκι και μερικά άλλα πράγματα, 1
Μη βαδίζεις με τα μάτια δεμένα [Γιώργος Λίλλης]
Για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Λίλλη «Ο άνθρωπος τανκ»
Τις περισσότερες φορές αυτό είναι αρκετό
Πώς γράφονται τα ποιήματα και γιατί γράφονται
Ένα μυθιστόρημα αντιηρωικής φαντασίας
«Μία από τις σημαντικότερες συνέπειες του πολέμου είναι ότι αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να γίνουν πρόσωπο.» Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή απ’ ό,τι κάνει η τέχνη. Το «Σφαγείο Νο 5» του Κερτ Βόνεγκατ.
