«Όσο θα ζουν οι φίλοι μου δεν θα μιλώ για θάνατο». Λίγα λόγια για τον Ιζιντόρ Ντυκάς aka Κόμητα του Λοτρεαμόν.

Για την ποιητική συλλογή του Μάρκου Μέσκου «Τα ποιήματα της σκάλας», εκδ. Γαβριηλίδης.

Ένα ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη και μια ιστορία για έναν έφηβο που ξεκίνησε να γράφει ποιήματα.

Ένα ποίημα του Αρχίλοχου.

Λίγο πριν βγω να αγοράσω τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Αλέξανδρου Ίσαρη «Εγώ ένας ξένος» (εκδ. Κίχλη) ξεφυλλίζω την προ εικοσαετίας έκδοση «Οι Τριστάνοι».

Για το μυθιστόρημα (αστυνομικό & επιστημονικής φαντασίας ταυτόχρονα) του Τζόναθαν Λέθεμ «Όπλο μετά μουσικής».

Ένα ποίημα (και ένα υστερόγραφο) του Μίμη Σουλιώτη για το τσίπουρο.

Για την ποιητική συλλογή του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου «Παιδικό κουρείο», εκδ. Κέδρος.