Τη νύχτα πριν απ’ τα Χριστούγεννα στο σπίτι απ’ άκρη σ’ άκρη ούτε ποντίκι δεν ξεμύτιζε, τα πάντα ήταν σε νάρκη. . Οι κάλτσες ήτανε προσεκτικά στο τζάκι κρεμασμένες, για να τις βρούμε αύριο, πρωί-πρωί, με δώρα γεμισμένες. . Και τα παιδιά μες στα κρεβάτια τους και στα σκεπάσματά τους βλέπαν κουφέτα να χορεύουνε μέσα…

Χωρίς αγάπη για τους ζωντανούς ανθρώπους, χωρίς την «ασύδοτη τρυφερότητα», η ψυχή πετρώνει, η ζωή σαν να ‘ναι φτιαγμένη από πηλό ραγίζει και κομματιάζεται· κι η τέχνη, η ποίηση το ίδιο.

Η μεγαλύτερη ηδονή είναι να έχεις μια φορά ταξιδέψει στη Λισαβόνα και να επιστρέφεις πάλι εκεί.