Ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα δεν μπορέσατε ποτέ να ξεπεράσετε; (ρωτάει η Εύη Καρκίτη πριν από χρόνια στην «Παράλλαξη»)

Τον Τομ Σόγερ ασυζητητί! Μπορώ νομίζω να αφηγηθώ ολόκληρη τη ζωή μου –την παιδική μου ηλικία κυριολεκτικά, τα επόμενα χρόνια μου συμβολικά– πάνω στον καμβά της ζωής αυτού ακριβώς του ήρωα: τις περιπέτειες που έχω ζήσει, αληθινές και φανταστικές, τους έρωτες, τις φιλίες, τις φιλοδοξίες, τις απογοητεύσεις, όλα. «Δεν ξέρετε τίποτα για μένα, εκτός κι αν έχετε διαβάσει ένα βιβλίο που λέγεται Οι περιπέτειες του Τομ Σόγερ, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το βιβλίο εκείνο το έχει γράψει ο κύριος Μαρκ Τουέιν και γενικά όσα έγραφε μέσα ήταν αληθινά. Εντάξει, υπήρχαν και κάποια πράγματα που τα παρατράβηξε, αλλά γενικά όσα έγραφε ήταν αλήθεια. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Στη ζωή μου, δεν γνώρισα ποτέ κανέναν που να μην αραδιάζει τα ψέματα σωρό.» Έτσι ξεκινάει ένα άλλο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα, Οι περιπέτειες του Χακ Φιν. Εγώ θα μπορούσα, μου φαίνεται, να ξεκινώ έτσι όλα μου τα βιβλία.

Είναι επικίνδυνο ν’ ανοίγεις την πόρτα σου

σε άγνωστους μικρούς

.

Έχω τη συνήθεια κι ανοίγω,

όταν μου χτυπούν το κουδούνι,

χωρίς να κοιτάξω απ’ το ματάκι

ή να ρωτήσω ποιος είναι

.

και κάποια μέρα – το ξέρω –

θα το μετανιώσω: θ’ ανοίξω

.

και θα στέκομαι εγώ στο κατώφλι,

δώδεκα χρονών, ξυπόλητος,

με τις Περιπέτειες του Τομ Σόγερ

κάτω από τη μασχάλη

κι ένα σουγιαδάκι στην τσέπη

και θα με κοιτάζω χωρίς να μιλάω.

Στον Μισισιπή

Στο κορμί σου θέλω να κάνω

ό,τι έκανε ο Τομ Σόγερ

στις απαλές όχθες

και στα γλυκά νερά

του Μισισιπή:

.

να είμαι ο παράτολμος εξερευνητής

που θα τ’ ανακαλύψει,

ο πειρατής

που με τη βία θα το κουρσέψει,

ο Ρομπέν των Δασών

που λάθρα θα το κατοικήσει,

ο ερωτευμένος που θα χαθεί

μες στις βαθιές σπηλιές του,

.

να είμαι ο μικρός αλήτης

που θα ξεδιψάσει με τα νερά του,

που με τους άγουρους καρπούς του

θα χορτάσει την πείνα του

και που γαλήνια θ’ αποκοιμηθεί

στο δροσερό χορτάρι.

Μικρές αγάπες

Αγαπάω τα μικρά ποιήματα, την ΙΟΝ αμυγδάλου,

τις «Περιπέτειες του Τομ Σόγερ», τη μηλόπιτα,

τις άκοπες σελίδες των βιβλίων, τα Playmobil,

τις αμυγδαλιές – ακόμη κι αν δεν είναι ανθισμένες,

τα σύννεφα, τις φυσαρμόνικες, τον Μπουνιουέλ.

Μια μηχανή του χρόνου

 

Ξέρω ποιο σκαλοπάτι της σκάλας σου τρίζει

όταν ξυπόλυτη την κατεβαίνεις το πρωί
και ποια στάση στον έρωτα σε κάνει να πονάς.

Ξέρω πώς μυρίζει το δέρμα κάτω απ’ το στήθος σου
και πώς τακτοποιείς μες στο ντουλάπι τα μπαχαρικά σου.

Διαβάζω για σένα στα βιβλία
από τότε που έμαθα τα πρώτα μου γράμματα.

Σε λέω Μπέκι Θάτσερ και μόνο μου λείπει
μια μηχανή του χρόνου, για να ‘ρθω να σε βρω.

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος