Η καλοκαιρινή μέρα

Ποιος έκανε τον κόσμο;

Ποιος έκανε τον κύκνο και τη μαύρη αρκούδα;

Ποιος έκανε την ακρίδα;

Αυτήν εδώ την ακρίδα, εννοώ –

που πετάχτηκε ξαφνικά μέσ’ από το χορτάρι,

που τρώει ζάχαρη από το χέρι μου,

που αντί για πάνω-κάτω κουνάει μπρος-πίσω το σαγόνι της,

που κοιτάζει τριγύρω με τα τεράστια και πολύπλοκα μάτια της.

Τώρα σηκώνει τα λεπτά χέρια της και πλένει επιμελώς το πρόσωπό της.

Τώρα τινάζει τα φτερά της και πετάει μακριά.

Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι η προσευχή.

Ξέρω πώς να δίνω προσοχή στα πράγματα γύρω μου, πώς να πέφτω

στο χορτάρι, πώς να κάθομαι με τα γόνατα στο χορτάρι,

πώς να χαζολογάω και να είμαι ευλογημένη, πώς να περιπλανιέμαι

στα χωράφια, ό,τι ακριβώς έκανα όλη τη μέρα σήμερα.

Πες μου, τι άλλο θα έπρεπε να είχα κάνει;

Δεν πεθαίνουν όλα στο τέλος, και μάλιστα πολύ γρήγορα;

Πες μου, τι σκοπεύεις να κάνεις

με τη μία, άγρια και πολύτιμη ζωή σου;

[μετάφραση Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος]