Μόλις διακρίνει πάνω στα φύλλα της λεύκας

ένα ελάχιστο αεράκι να φυσά

(επτά η ώρα το απόγευμα που κρύβεται ο ήλιος

κι εκείνος είναι μόνος μες στο σπίτι),

γδύνεται, ανοίγει πόρτες και παράθυρα

και περιφέρεται από δωμάτιο σε δωμάτιο.

.

Στέκεται μια στιγμή μπρος στον ανεμιστήρα,

γυαλίζει η πλάτη του απ’ τον ιδρώτα,

βγαίνει στο μπαλκόνι όπως είναι,

κλείνει τα μάτια κι αναπνέει το αεράκι,

.

ακουμπάει το γυμνό σώμα του

πάνω στο δροσερό κάγκελο,

μόλις ζεσταθεί μετακινείται λίγο πιο δω,

ανάβει ένα τσιγάρο –

.

νομίζει πως είναι μόνος του στη γειτονιά.

.

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος