Από τις πρώτες κιόλας μέρες του Μαρτίου,

όταν η γύρη δεν έχει βάψει ακόμα κίτρινες

τις πλάκες του πεζοδρομίου

και οι διαβάτες μόλις έχουν βγάλει τα σκουφάκια τους,

εκείνη ξέρει πως η άνοιξη έχει κιόλας φτάσει.

.

Το καταλαβαίνει απ’ τον κνησμό στη μύτη της

και τα φταρνίσματα, την καταρροή

και την αποφραγμένη ρινική κοιλότητα·

δεν κοιμάται πια καλά, αναπνέει απ’ το στόμα,

η γλώσσα και τα χείλη της στεγνώνουν,

έχει χάσει τη γεύση και την όσφρηση.

.

Τότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να της ζητήσεις

να βγει μαζί σου, μόλις θα έχει αρχίσει τ’ αντιισταμινικά της

και η χλωροφενιραμίνη ή η κλεμαστίνη, η σεριτιζίνη,

η λοραταδίνη, η αστεμιζόλη ή η φεξοφεναδίνη

θα έχουν ξεκινήσει την αντιχολινεργική τους δράση.

.

Με υπνηλία, ελαφριά ομίχλη στο μυαλό της,

γλυκό χαμόγελο, μειωμένες αντιστάσεις,

ένα τιραντάκι που γλιστράει στον ώμο της

και δεν το αντιλαμβάνεται, το κεφάλι της

που γέρνει επάνω σου και ξεκουράζεται,

οι λέξεις που μπερδεύονται στο στόμα της

κι η γλώσσα της να υγραίνει κάθε τόσο τα χείλη της –

.

ένα ποτήρι λευκό κρασί ενισχύει τα συμπτώματα,

για τους πιο ανυπόμονους. Γι’ αυτό σου λέω,

βγες ραντεβού μ’ ένα κορίτσι που έχει αλλεργίες την άνοιξη.

.

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος