Ας τα ζητάνε μακρινοί ταξιδευτάδες άλλοι

Στ’ Άλπεια βουνά τετράψηλα τα μαγικά εντελβάις·

Είμαι τ’ ασάλευτο στοιχειό, κάθε χρονιά μ’ ευφραίνει

Ο Απρίλης μες στον κήπο μου, μες στο χωριό μου ο Μάης.

Ω λίμνες, φιόρδες, της Φραγκιάς παλάτια, ναοί, λιμάνια,

Φέγγη υπερβόρεια, τροπικά λουλούδια και ρουμάνια,

Της τέχνης θάματα, ομορφιές απίστευτες του κόσμου,

Κάποιο νησάκι εδώ αγαπώ κι όλο το βλέπω εμπρός μου.

Αγνάντια στο παράθυρο· στο βάθος
Ο ουρανός, όλο ουρανός, και τίποτ’ άλλο·
Κι ανάμεσα ουρανόζωστον ολόκληρο,
Ψηλόλιγνο ένα κυπαρίσσι· τίποτ’ άλλο.
Και ή ξάστερος ο ουρανός ή μαύρος είναι,
Στη χαρά του γλαυκού, στης τρικυμιάς το σάλο,
Όμοια και πάντα αργολυγάει το κυπαρίσσι,
Ήσυχο, ωραίο, απελπισμένο. Τίποτ’ άλλο.

Κωστής Παλαμάς