Μετά από ένα φιλί με τα χείλη σφιχτά ενωμένα

και μετά την ανάγνωση δυο στίχων του Ελύτη

ή όταν βγάζεις το κεφάλι από το μακροβούτι,

άξαφνα, θαρρείς, αρχίζουν πάλι να ακούγονται οι ήχοι:
.

μια πόρτα που κλείνει απ’ τον αέρα,

το θρόισμα των φύλλων έξω από το παράθυρο,

η ανάσα του σκύλου που ζεσταίνεται,

ένα τηλέφωνο που χτυπάει ή μια φωνή

.

κι ο κόσμος είναι ακόμα εκεί, αλλά λίγο πιο δροσερός.

.

Έτσι και μόλις ανοίξεις τα μάτια ανασαίνοντας βαριά

και δεις τα δικά της υγρά από τη λάμψη της αγάπης

και τα στήθη, τις μασχάλες της υγρές απ’ τον ιδρώτα

και δεις τα χείλη της υγρά από το σπέρμα σου,

.

άξαφνα, θαρρείς, αρχίζουν πάλι να ακούγονται οι ήχοι

κι ο κόσμος είναι ακόμα εκεί, αλλά λίγο πιο δροσερός.

.

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος